25 Απριλίου 404π.Χ - Τελειώνει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος
Σαν σήμερα, το 404 π.Χ, σηματοδοτείται το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, όταν ο ναύαρχος Λύσανδρος και ο βασιλιάς της Σπάρτης Παυσανίας απόκλεισαν το λιμάνι της Αθήνας.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων της εποχής, την Αθήνα και τη Σπάρτη μαζί με τους συμμάχους τους, κράτησε 27 χρόνια, αλλάζοντας για πάντα τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Ο θεσμός των πόλεων-κρατών άρχισε να παρακμάζει, η Θήβα απόκτησε τεράστια ισχύ (κυρίως μετά την Ανταλκίδιο Ειρήνη) και η Περσία ενεπλάκει δυναμικά ξανά στα ελληνικά πολιτικά δρώμενα, εκμεταλλευόμενη το κενό της εξουσίας που είχε δημιουργηθεί.
Η πιο ταπεινωτική στιγμή για τους Έλληνες που ακολούθησε την παρακμή αυτή, ήταν η υπογραφή της ειρήνης μεταξύ του Ναυάρχου Ανταλκίδα και του Αρταξέρξη Β’ των Περσών το 386 π.Χ (γνωστή και ως Ανταλκίδιος Ειρήνη), στην οποία παραδίνονταν στον δεύτερο οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και η Κύπρος, διακυρυσσόταν η αυτονομία των ελληνικών πόλεων εκτός από τις αθηναϊκές κληρουχίες της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σκύρου και στην Σπάρτη ανήκε η ευθύνη για την τήρηση της ειρήνης στον ελλαδικό χώρο. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι για οποιαδήποτε συνεργασία μεταξύ των ελληνικών πόλεων που υπέγραψαν την συνθήκη αυτή, έπρεπε πρωτίστως να ενημερωθεί ο Μέγας Βασιλέας των Περσών.
Τα γεγονότα των πρώτων 21 χρόνων του Πελοποννησιακού πολέμου καταγράφονται από τον ιστορικό Θουκυδίδη και τα υπόλοιπα από τον Ξενοφώντα. Η κλασική ιστορία του Θουκυδίδη θεωρείται από πολλούς ως το σημαντικότερο βιβλίο στις Διεθνείς Σχέσεις, διότι μας δίνει ένα διαχρονικό πλαίσιο μέσα από το οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε ακόμα και σήμερα μεγάλο μέρος των παγκόσμιων εξελίξεων. Όπως το δηλώνει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του ο Ίδιος ο Θουκιδύδης:
«Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Διότι την ιστορίαν μου έγραψα ως θησαυρόν παντοτεινόν και όχι ως έργον προωρισμένον να υποβληθή εις διαγωνισμόν και ν' αναγνωσθή εις επήκοον των πολλών, διά να λησμονηθή μετ' ολίγον.»
- Θουκυδίδης, Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος [Βιβλίο Ι, 22].
