Πώς το ένα γίνεται πολλά και τα πολλά γίνονται ένα;

Οι πέντε μας αισθήσεις, μας αναγκάζουν να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα ως πεπερασμένα και έτσι να τα διαχωρίζουμε μεταξύ τους. Πώς θα ήταν τα πράγματα όμως εάν με τα αισθητήρια μας όργανα είχαμε μια διαφορετική εμπειρία; Αυτή του συμπαγές όλου, του αδιαίρετου, του ενιαίου, του ενός, έτσι όπως τα είδε κάποτε ο Παρμενίδης από την Ελέα αναφωνίζοντας: «τα πάντα είναι ΕΝΑ» (πολύ πιθανό σενάριο). Έννοιες όπως αυτή του εγώ, του άλλου, του ξένου, των πολλών, του εχθρικού, του αλλότριου, δεν θα υφίσταντο, ή θα ήταν εντελώς διαφορετικά νοητές. Το πανάρχαιο ερώτημα, «πώς το ένα γίνεται πολλά και πώς τα πολλά γίνονται ένα» εξακολουθεί να μας πυροδοτεί τη σκέψη. 🔮 Φωτογραφία📸: Η σκοτεινή ύλη, η οποία αποτελεί περίπου το 85% του παρατηρήσιμου σύμπαντος (αυτό που με γυμνό μάτι βλέπουμε ως κενό - διάστημα) γινόμενη ορατή μέσω ειδικού φωτογραφικού φακού. Από Wikipedia: Η σκοτεινή ύλη στην αστρονομία και στην κοσμολογία, είναι ένας υποθετικός τύπος ύλης που συνεισφέρει κατά μεγάλο ποσοστό στη συνολική μάζα του σύμπαντος. Η σκοτεινή ύλη δε μπορεί να παρατηρηθεί απευθείας από τηλεσκόπια. Δεν εκπέμπει ούτε απορροφά φως ή άλλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία σε σημαντικό βαθμό. Αντίθετα, η ύπαρξη και οι ιδιότητές της βασίζονται στις βαρυτικές επιδράσεις πάνω στην ορατή ύλη, στην ακτινοβολία και τη μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος. Συνίσταται από υποθετικά σωματίδια ύλης, άγνωστης σύνθεσης, τα οποία δεν εκλύουν ούτε αντανακλούν επαρκώς Ηλεκτρομαγνητική Ακτινοβολία ώστε να μπορούν να γίνονται άμεσα ανιχνεύσιμα από τα γνωστά αστρονομικά όργανα παρατήρησης. Σύμφωνα με την ερευνητική αποστολή Planck και πάνω στη βάση του Καθιερωμένου Προτύπου (Standard Model of Cosmology), η συνολική υλοενέργεια (ύλη-ενέργεια) του σύμπαντος περιέχει 4,9% συνηθισμένη ύλη, 26,8% σκοτεινή ύλη και 68,3% σκοτεινή ενέργεια. Συνεπώς, η σκοτεινή ύλη υπολογίζεται ότι συνεισφέρει κατά 84,5% στη συνολική ύλη και κατά 26,8% στο συνολικό περιεχόμενο του σύμπαντος.