Ο Θεός ως "ακίνητον κινούν"

Επειδή είμαστε συνηθισμένοι με την έννοια του Θεού που μας παρέχουν οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ), όπου ο Θεός είναι ένα εξωκοσμικό πρόσωπο, ο δημιουργός του κόσμου και ο οποίος επεμβαίνει επίσης εάν τον καλέσουμε στις ζωές μας, δεν σημαίνει ότι είναι και η μόνη. Υπάρχουν χιλιάδες θεοαντιλήψεις στην ιστορία της ανθρωπότητας. Άλλες τολμηρές, άλλες όμορφες, άλλες τρομακτικές. Υπάρχουν και κάποιες ναι, οι οποίες είναι και λογικές, όπως αυτή που είχε συλλάβει ο Σταγειρίτης φιλόσοφος Αριστοτέλης. Για να στηρίξει ο Αριστοτέλης την θέση του για την αιωνιότητα της κίνησης, κάνει ο ίδιος μια αναγωγή προς τα πίσω στις αιτίες της κινήσεως αυτής, για να καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: Για να κινούνται τα πράγματα αιώνια, πρέπει "λογικά" να υπάρχει κάτι που τα κινεί και το οποίο να είναι σε μια σταθερή κατάσταση ("οτιδήποτε κινείται, κινείται από κάτι που είναι ακίνητο ως προς το κινούμενο" ), η ενότητα των πάντων. Δεν μιλούμε εδώ για κάποιον Θεό δημιουργό, αλλά για ένα Θεό ως κινητήρια δύναμη του κόσμου. Και πώς κάτι δύναται να κινεί τα πάντα, αλλά το ίδιο να είναι ακίνητο; Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι επιτελείται η κίνηση αυτή μέσω της έλξεως. Κινεί δηλαδή τα πάντα ως "ερώμενος". Ο ίδιος βρίσκεται σε ακίνητη, τέλεια θέση και δεν νοεί τίποτα άλλο, παρά μονάχα τον εαυτό του. Η θέση αυτή του "Θεού", δεν έχει καθόλου μέσα της το δυνάμει, αλλά είναι καθαρή άϋλη ενέργεια και όπου τα ένυλα δυνάμει, τα οποία βρίσκονται σε κίνηση, πρέπει κάποτε να φτάνουν στο τέλος, στην ανάπαυση, στην ακινησία, αλλιώς θα ήταν "αδύνατα". Αν δεν ήταν έτσι μας λέει, τότε η κίνηση μέσα στον κόσμο, δεν θα ήταν αιώνια. Το σημαντικό εδώ για τον Θεό, είναι ότι δεν εξάγεται από κάποιο βιβλίο που θεωρείται ως ιερό και που πρέπει όλοι άκριτα να δεχόμαστε, αλλά για μια λογική υποκειμενική θέση η οποία προστίθεται ως μια άποψη της φιλοσοφίας στις χιλιάδες αντιλήψεις που υπάρχουν περί "Θεού". Άρα όταν κάποιος μας κάνει την κουφή ερώτηση "Πιστεύεις στον Θεό;", η απάντηση που πρέπει να λαμβάνει είναι "για ποιόν από όλους τους Θεούς μιλάς αγαπητέ μου;" Όπως λέει και ο Ευρυπίδης, "Τί είναι Θεός, τί μη Θεός και τί ανάμεσώ τους;" Σημ: Το ότι η θέση του Αριστοτέλη προέρχεται από τον χώρο της φιλοσοφίας, δεν σημαίνει ότι είναι και απόλυτη ως θέση (στην φιλοσοφία δεν υπάρχουν απόλυτες θέσεις), άρα κάποιος μπορεί άνετα να διαφωνήσει μαζί της. Οι γονείς της φιλοσοφικής σκέψης, είναι η απορία και ο θαυμασμός. Χωρίς αυτούς, ο κόσμος μας θα ήταν ένα πολύ ανιαρό μέρος για να ζήσουμε...