Ελευθερία ή Θάνατος
Στην Ελλάδα ήταν που γεννήθηκε για πρώτη φορά η ιδέα του ελεύθερου ανθρώπου. Του ανθρώπου ως αυτόνομη οντότητα, που μόνος αυτός ορίζει την μοίρα του. Μια ελευθερία όμως, στην οποία δεν κάνει ο καθένας μας ότι του έρθει στο κεφάλι, αλλά που είναι συνώνυμη με την πειθαρχία στους νόμους που ΕΜΕΙΣ επιλέγουμε για τους εαυτούς μας (Σε αυτό το σημείο η επανάσταση δεν έχει τελειώσει, αλλά ακόμα συνεχίζεται) . Μια ελευθερία που κρατά συνεχώς ζωντανή την φλόγα του αγώνα και της βούλησης για δύναμη.
Αυτή η Ελευθερία γέννησε την ιδέα του ηρωικού και εσθλού ανθρώπου. Την ιδέα μέσω του διαρκή αγώνα, να φτάσεις να γίνεις αυτός που είσαι και ατάραχος να αντιμετωπίζεις την όποια κακουχία ή πρόκληση βάλει μπροστά σου ή μοίρα. Είναι η καταξίωση του ανθρώπου να συμπορευθεί με τον ρυθμό της φύσης και του κόσμου. Αυτό που οι Έλληνες ονόμασαν ΑΡΕΤΗ (από το αραρίσκω που σημαίνει προσαρμόζομαι). Όπως έλεγε και ο Κάλβος μας,
"Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία".
Μια ελευθερία που είναι συνυφασμένη με την επίτευξη της ευδαιμονίας, η οποία ευδαιμονία έχει ως προϋπόθεση την Αρετή. Έτσι που, όπως μας θυμίζει ο Θουκυδίδης, για να είσαι ευδαίμων πρέπει να είσαι ελεύθερος και για να είσαι ελεύθερος, προϋποθέτει να είσαι εύψυχος.
""το δ' εύδαιμον το ελεύθερον , το δ’ ελεύθερον το εύψυχον" (από τον επιτάφιο λόγο του Περικλέους)
Άρα πρέπει να μην ξεχνάμε, ότι η Ελευθερία ξεκινάει να χάνεται από την ώρα που την κατακτά κανείς, καθώς αυτή δεν είναι στόχος, αλλά μία συνεχής και διαρκής διαδικασία. Είναι μια συνεχής κατάσταση, που ορίζεται κυρίως με το τι πληρώνεις παρά με το τι αποκτάς και τα νομίσματα αυτά είναι η ευψυχία, οι μόχθοι, οι θυσίες και όταν χρειαστεί, το αίμα.
Ακριβή η Ελευθερία μας, αλλά χωρίς αυτήν, όπως και οι Σουλιώτισσες, δεν μπορούμε να ζήσουμε την ζωή μας
"Στη στεριά δε ζει το ψάρι
ούτε ανθός στην αμμουδιά.
Κι οι Σουλιώτισσες δε ζούνε
δίχως την ελευθεριά"
Η αγάπη μας για αυτήν είναι και ο λόγος που μπαίνουμε πολλές φορές σε φασαρίες και συγκρούσεις, αλλά χωρίς την ελευθερία, δεν μπορούμε να έχουμε ταυτότητα, γιατί η Ελευθερία είναι "βγαλμένη απ' τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά". Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στο ιστορικό και πολιτισμικό μας DNA, που Έλληνας άνθρωπος να σημαίνει παράλληλα μαζί με άλλα και τον ελεύθερο άνθρωπο.
Γιορτάζουμε 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Της πρώτης εθνικής επανάστασης στην Ευρώπη. Μιας εκ των πολλών επαναστάσεων κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ναι. Οι Έλληνες δεν σταμάτησαν ποτέ να ξεσηκώνονται κατά των Οθωμανών. Μόλις έβρισκαν την ευκαιρία, κυρίως με ελπίδες στήριξης των δυτικών, έπαιρναν τα όπλα και το πλήρωναν με χιλιάδες σφαγές στο τέλος όταν οι πρώτοι έκαναν πίσω (πιο πολλά για την περίοδο αυτή, στο παραμελημένο έργο του Κωνσταντίνου Σάθα). Είναι αυτοί που σήμερα 25 Μαρτίου 2021, στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο, για ακόμα μία φορά θα χαϊδέψουν την γείτονα μας χώρα, ενώ αυτή παραβιάζει την ελλαδική υφαλοκρηπίδα, τρυπάει την ΑΟΖ της Κύπρου και απειλεί ξανά με εδαφική επέκταση εις το δόγμα της "Γαλάζιας Πατρίδας".
Το να είμαστε απλά υπερήφανοι για τους προγόνους μας, οι οποίοι μας χάρισαν το αγαθό της ελευθερίας μας, ίσως να είναι και η αρχή της πτώσης μας, καθώς η δόξα ανήκει σε αυτούς και όχι εμάς. Όπως έλεγε και ο δάσκαλος μου Λιαντίνης,
"Όσο πιο αμετακίνητη είναι η προσκόλληση των απογόνων στους προγόνους, τόσο πιο ραγδαία είναι η καταπτωτική τους ορμή."
Το να έχουμε ένδοξους προγόνους δεν μας θέτει σε ανάπαυση, αλλά αντιθέτως, μας φορτώνει στην πλάτη τεράστια ευθύνη, καθώς έχουμε το χρέος να παραμείνουμε είτε αντάξιοι τους είτε να τους ξεπεράσουμε (στα μέτρα πάντοτε της εποχής μας). Έχουμε το χρέος να γιορτάσουμε με τον ίδιο τρόπο και τα 250 χρόνια, όπως και τα 300 από το 1821, διατηρώντας την πατρίδα μας ελεύθερη και αν κάποτε ξανά χρειαστεί, να μπορούμε να σταθούμε κι εμείς με ευψυχία απέναντι στον όποιο κίνδυνο και να αφήσουμε το συλλογικό μας ασυνείδητο να φωνάξει ξανά όπως πάντοτε,
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ