Δεν γνωρίζω, θα ήθελα όμως να μάθω

Τουλάχιστον 100 εκατομμύρια αστέρια λέει ο κύριος Google, είναι που έχει ο γαλαξίας μας, με ένα από αυτά να είναι και ο Ήλιος μας, με τους 8 οκτώ του πλανήτες και έναν νάνο που τους τρέχει ξωπίσω (Πλούτωνας). Σε μια μελέτη του Πανεπιστημίου του Nottingham το 2016 (The Evolution of Galaxy Number Density at Z < 8 and its implications), οι επιστήμονες Christopher J. Conselice, Aaron Wilkinson, Kenneth Duncan και Alice Mortlock, μας λένε ότι οι γαλαξίες μέσα στο παρατηρήσιμο μας σύμπαν (Υπάρχει βεβαίως και το άλλο φυσικά που δεν βλέπουμε, που να επεκτείνεται ίσως μάλιστα, μέχρι και το άπειρο) είναι πάνω από 2 τρισεκατομμύρια. Πώς να συλλάβουμε τέτοιους μεγάλους αριθμούς; Από ένα σημείο και μετά, βλέπουμε απλά πολλά μηδενικά, χωρίς να μπορούμε να συλλάβουμε ακριβώς τι σημαίνουν αυτά. Ας συλλογιστούμε τώρα τα εξής. Ας υποθέσουμε ότι κάθε γαλαξίας είχε την περίμετρο ενός κέρματος του €1, το οποίο έχει περίμετρο 2 εκατοστά. Στο ένα μέτρο, θα είχαμε 50 γαλαξίες, στο 1 χιλιόμετρο 50,000 και στα 1000 χιλιόμετρα, 50 εκατομμύρια τέτοια κέρματα το ένα πλάι στο άλλο. Η απόσταση που χρειάζεται τώρα για να διανύσουμε, τοποθετώντας 2 τρισεκατομμύρια κέρματα του €1 το ένα πλάι στο άλλο, είναι 40 εκατομμύρια χιλιόμετρα, που είναι παρόμοια με την απόσταση από την Γη στον πλανήτη Αφροδίτη. Αυτό ισοδυναμεί με 52 περίπου ταξίδια μετ' επιστροφής στο Φεγγάρι μας (384,000 χιλιόμετρα από την Γη). Μισό λεπτό όμως. Μιλάμε για γαλαξίες και όχι για άστρα (ήλιους). Αν υποθέσουμε ότι οι υπόλοιποι γαλαξίες έχουν μέσο όρο, 100 εκατομμύρια ήλιους όπως και ο Milky Way (ο δικός μας γαλαξίας), τότε μιλάμε για σύνολο τουλάχιστον 200 τετράκις εκατομμύρια ήλιους, με έναν από αυτούς, αυτόν που βλέπουμε να ανατέλλει και να δύει καθημερινά μπροστά στα μάτια μας. Πόσο όμως είναι αυτό το 200 τετράκις; Μια άμαξα τον 200 ίππων που σέρνει ακόμα δεκαπέντε μηδενικά θα μας πει κάποιος. Πόσο όμως είναι ακριβώς αυτό; Ας υποθέσουμε τώρα ότι κάθε ένα κέρμα του ενός ευρώ, αντί ένας γαλαξίας, είναι ένας ήλιος, τότε βάζοντας το ένα κέρμα δίπλα στο άλλο, θα κάναμε το ταξίδι (πήγαινε - έλα) στο φεγγάρι περίπου 260 δισεκατομμύρια φορές (260,416,666,666). Ας βάλουμε μια μεγαλύτερη απόσταση για να αντιληφθούμε λίγο καλύτερα τον αριθμό αυτό. Από την Γη μέχρι τον Ήλιο μας, που έχει 149 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα απόσταση, θα την κάναμε πήγαινε - έλα 671,141 φορές. Άρα πολύ πιθανό να στέκει η φράση "όλα τα άστρα τ' ουρανού, είναι πιο πολλά από όλους τους κόκκους άμμου όλων των παραλιών της Γης". Μισό λεπτό. Ξεχάσαμε τους πλανήτες. Εάν έχουμε τώρα 200 τετράκις εκατομμύρια Ήλιους με καμιά δεκαριά πλανήτες να πλανώνται γύρω από τον καθένα, τότε οι πλανήτες είναι 2 πεντάκις εκατομμύρια. Ακόμα ένα μηδενικό παραπάνω. Σιγά το πράγμα δηλαδή 🙂. Πόση απόσταση δηλαδή μπορούν να καλύψουν 2 πεντάκις εκατομμύρια κέρματα το ένα πλάι στο άλλο; Στον πιο κοντινό μας Ήλιο-άστρο που είναι ο Α' Κενταύρου και έχει απόσταση περίπου 40 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, ή 4.3 έτη φωτός, κάνουμε 2.5 πήγαινε - έλα. 4.3 έτη φωτός σημαίνει ότι, εάν έχουμε ένα διαστημόπλοιο με το οποίο ταξιδεύουμε με ταχύτητα 108 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα ή 300,000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (η ταχύτητα του φωτός), θα φτάσουμε σε 4.3 χρόνια. Επίσης σημαίνει ότι, εάν υπάρχει ένα τηλεσκόπιο αυτή την στιγμή στο άστρο αυτό, από το οποίο κοιτάζεις την Γη, βλέπεις τα πράγματα πως ήταν 4.3 χρόνια πριν. Θα μπορούσε να δει δηλαδή να βλέπει από εκεί τον Ντόναλντ Τραμπ αντί τον Μπάιντεν να μένει στον λευκό οίκο, και τον πλανήτη να ασχολείται με την καταδίκη του Zuckerberg του Facebook για την παράνομη χρήση των πληροφοριών που κατείχε, για να στοχεύει αμερικανούς ψηφοφόρους στις εκλογές του 2016. Αμάν!!! Ξεχάσαμε τους δορυφόρους που γυρίζουν γύρω από τους πλείστους των πλανητών. Εάν υποθέσουμε ότι... Τέλος πάντων δεν έχει σημασία. Δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς. Ήδη έχουμε κλατάρει. Σημασία έχει ότι επάνω σε έναν από αυτούς τους πλανήτες, υπάρχουν και κάποια ζωάκια που ονομάζονται άνθρωποι, οι οποίοι μόνο αυτοί ίσως να κατανοούν και να βλέπουν όλα αυτά. Ναι, υπάρχει πιθανότητα όλα αυτά να είναι απλά μια προβολή που παίζει μέσα στον εγκέφαλο μας, τον οποίο τώρα τελευταίως ξεκινήσαμε να μαθαίνουμε. Δηλαδή με λίγα λόγια, παίζει όλα αυτά να είναι απλά μια ψευδαίσθηση ή ένα απειροελάχιστο μέρος εγκλωβισμένο μέσα σε μια τρισδιάστατη αντίληψη από τις πιθανές περισσότερες μέχρι άπειρες διαστάσεις που πραγματικά μπορεί να υπάρχουν εκεί έξω (αν υπάρχει όντως αυτό που ονομάζουμε έξω). Υπάρχει όμως μια απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα. Μια απάντηση, που εκτός ότι ανοίγει νέους δρόμους στην γνώση, είναι παράλληλα και απελευθερωτική: ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Για αυτούς που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας απάντησης, υπάρχουν και άλλες απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, τερματίζοντας και την όποια συζήτηση συζήτηση περί του θέματος: - "Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και την Γη" (Γένεσις) - "Ο Βράχμα, έπειτα από μοναξιά, χώρισε τον εαυτό του στα δύο για να δημιουργήσει έναν άνδρα και μια γυναίκα. Από αυτό το αρσενικό και το θηλυκό δημιουργήθηκαν όλα τα όντα" (Βέδες) - "Στ᾽ αλήθεια πρώτα‒πρώτα το Χάος έγινε. Κι ύστερα η πλατύστερνη η Γη, η σταθερή πάντοτε έδρα όλων των αθανάτων που την κορφή κατέχουνε του χιονισμένου Ολύμπου, και τα ζοφώδη Τάρταρα στο μυχό της γης με τους πλατιούς τους δρόμους." (Θεογονία - Ησίοδος) - Οι δυο πρώτες θεότητες, ο Ιζανάγκι και η Ιζανάμι έπλασαν τη γη. Χώρισαν τον ουρανό από τη γη, έφτιαξαν τη θάλασσα, από την οποία έπεσαν σταγόνες και σχημάτισαν το νησί Ονογκόρο, στο οποίο κατοίκησαν οι δυο θεοί. Ύψωσαν μια στήλη και γύρω από αυτή έχτισαν ένα ανάκτορο (Yashirodono) (Ιαπωνική παράδοση) Όπως και να έχει. Δεν γνωρίζω. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΑΘΩ